Ik maakte een blogpost over stemmen voor de Nederlandse Verkiezingen. Eigenlijk vond ik het maar eng: ben ik de persoon om dit te maken? Ik ben toch geen kenner, gewoon een burger met stemrecht (thanks, Hendrik Pieter Marchant)? Jup en juist daarom maakte ik hem toch. Al help ik er maar 1 persoon mee die ook geen kenner is, is het mooi. En waarom nog meer? Dat lees je hier.
Eerlijk gezegd kom ik er steeds meer achter dat ik vet beïnvloedbaar ben. Waar ik bij de eerste keer lezen fan was van Rupi Kaur, heb ik de boeken toch maar verkocht, nadat ik een schrijfavondje had met een vriend van me. Hij noemde haar teksten ‘basic bitch poëzie’. Dat hij dit vindt, zegt niks daadwerkelijk over haar talent. Dat ik de boeken wegdeed, zegt wel wat over hoe ik de zinnen daarna anders las en over wat voor waarde ik hechtte aan zijn mening.
Bazen, beetje-bazen en niet-bazen
Als ik kijk op Instagram dan merk ik dat er een stukje, pardon: tantoe GROOT stuk, ‘horen bij’ meespeelt. Ik wil horen bij bepaalde mensen. Ik geef een bepaald oordeel over iedereen. Op basis van diens prestaties (let wel: zichtbare prestaties, want 99% van diens leven zie ik niet), diens meningen en de ‘vibe’ die ik bij hen heb, beoordeel of ik iemand een ‘baas’ vind of niet. Of een beetje baas, da ken ok. Maar het gaat even om de bazen en niet-bazen. De beetje-bazen dwalen verloren in het land van ‘de keuze van iemand om wel of niet okselhaar te laten staan’ en ‘dammen’, waar ik geen mening over heb. Totdat de beetje-bazen ergens mee in mijn vizier komen en ze zich kwalificeren voor baas. Of niet-baas, dat kan natuurlijk ook.
Zegt een door mijzelf aangewezen baas ‘Dit vind ik belangrijk!’ of zegt deze baas ‘Ik heb dit bereikt.’ dan is het waarschijnlijker dat ik dat ook net een beetje meer ga vinden of zoals ik eerder schreef: ook verlangen.
Wanneer ik me uitspreek over duurzaamheid, discriminatie of dromen najagen… op mijn sociale media of in real life. Haha, ja en ook op tv. Dan lijk ik heel standvastig. En ik schijn iemand te zijn met argumenten en een moraal. Iemand die echt een mening heeft.
F*ck, wat ís mijn mening?!
Maar toen ik stemwijzers ging doen dacht ik: f*ck, wat ís mijn mening?!
‘Móeten organisatoren van evenementen een vaccinatiebewijs kunnen vragen?’ Wat vind ik van het hele idee van vaccineren? En moet iedereen dat dan doen? En de events, hoe zien die er dan uit als je mensen afwijst als ze geen bewijs hebben? Ik wil klikken op ‘wat partijen vinden’, maar ik weet dat dat me een bepaalde kant op gaat sturen. Ik weet namelijk al welke partijen ik ‘baas’ vind en welke vooral totáál niet ‘baas’.
De vraag ‘Wat moeten verpleeghuizen doen bij een corona-uitbraak?’ van de Ongemakkelijke Stemwijzer wil ik stoppen in het land van de beetje-bazen, dammen en okselhaar. Maar ik móest stemmen.
En da is. Je móet stemmen. Want als je helemaal geen stem uitbrengt, dan zorg je dat de honkvaste stemmers -die misschien heel andere plannen hebben met Nederland dan jij- net een beetje meer te zeggen hebben. En als je net als ik tussen de 18 en 30 jaar oud bent.. wij vormen samen maar 17% van alle stemgerechtigden.
Representatie
Wat ik wel zeker ontdekte bij de standpunten, is dat ik minder geef om de dingen die mij (of mensen om mij heen) minder aangaan. Laat ik het zo zeggen: als ikzelf nooit nagedacht heb over het aantal juridische ouders bij een meeroudergezin, dan heb ik daar niet per se een onderbouwde mening over. Ikzelf heb een opvoeding gehad waarbij er niet altijd veel financiële middelen waren, wat ik bij onderwerpen over sociale huurwoningen of financiële ondersteuning toch meeneem in mijn standpunt. Als ik dan kijk naar hóeveel Nederlanders er zijn en hoeveel verschillende belangen er te behartigen zijn, is het verrekkes belangrijk dat verschillende mensen vertegenwoordigd worden. Ook als ik me misschien persoonlijk niet direct kan verplaatsen in hun schoenen.
M’n overlevingstactiek als basis voor mijn stemgedrag
Dus wat als we voor het gemak even voorbij gaan aan dat het misschien wel vrij schadelijk is om de wereld (en zeker mensen!) steeds te verdelen in baas en niet-baas en we maken die overlevingstactiek de basis voor mijn stemgedrag. Wat dan…?
Ik maakte er de volgende blogpost over. En ik gooide heel veel content van bazen bij elkaar. Ik keek bijvoorbeeld naar de dingen waar ik zeker een mening over heb en trek daar een pijl op maar geef ook graag jou de ruimte en handvatten (ik schuif ze door van anderen 🙂 ) om zelf te onderzoeken.
Lees het artikel:
Let op: dit is helemaal niet om voor jou te bepalen wat je moet stemmen of om te zeggen dat je dit ook baas moet vinden. Maar misschien helpt het om inzichten te krijgen, net als dat het mij hielp om dit te maken.