Ik maak graag dit soort illustraties in mijn schetsboek en die deel ik dan soms op Instagram. Deze ‘schetsboekdenksels en -krabbels’ gaat het over kleine stapjes zetten.
Noem het stressklachten, noem het burn-out of noem het pijn-op-de-borst Patty. Deze toelie is in ieder geval niet heel fijn en heel vermoeiend. Een van de dingen die ik verplicht ben gaan doen is: minder. Minder werken, minder afspreken met vrienden, minder anderen helpen, minder ‘Ja’ zeggen.
En dat, lieve mensen op the gram, voelde een maand geleden toen ik dit tekende echt als een sprong in het diepe. En vooral het stukje durven tijd te geven aan mezelf. (‘Oké, dan ga ik naar de huisarts en fix ik nu een bijbaan en een therapeut en dan kan ik er over een maandje of twee weer tegenaan’, mijn wishful thinking in februari 🤸♂️).
Vertrouwen op dat het ook een tempootje lager kan. Ik was daar voor mijn gevoel afgelopen jaren al een piecy in aan het groeien. Toch is dat vernieuwde tempo van toen met hoe het nu met me gaat niet bij te benen. (…) En dat is. En dat blijft misschien nog een tijdje zo.
Liefs, Carmen
—
Hierbij de post op Instagram: