Met veel liefde en zorg maak ik aan het eind van een kwartaal een Kwartaalreview. In mijn reviews neem ik je mee in updates van mijn werk (dit is mijn werk). Je ziet wat ik heb meegemaakt, ik deel de boeken die ik las (of maakte!) en je ziet vooral veel foto’s.
Januari
Gelukkig nieuwjaar! Ha, als je dit leest zit je in de zon of ben in in ieder geval ruim 5 maanden verwijdert vanaf het moment dat ik deze foto maakte van het vuurwerk. Toch komt hier mijn overzichie.
Winter 2022 was een pittige voor me. Mijn vakantietje op een vakantiepark verbleef ik deels met mijn nicht, in plaats van met mijn (nu ex-) vriend Tom zoals eigenlijk gepland was. Het is voor mij echt een streven om soms er tussenuit te gaan, ik kan er zo enorm van genieten. Zo zag je me eerder al een weekendje weg maken van live illustreren op een bruiloft bijvoorbeeld.
Hier zit ik lekker in huispak op de veranda te lezen. Ik lees het boek ‘Wintering‘, over hoe men ook leeft in seizoenen en er waarde zit in vertragen in je winter in plaats van alleen maar doorgaan.
Op mijn Instagram zag je me in oktober en november een nieuwe werkplek inrichten in ons nieuwe appartement, ik was er zó blij mee! Maar omdat het nu uit is, zou ik verhuizen en dat betekende ook dit plekje weer achterlaten, voordat ik er echt aan heb kunnen wennen. Ik voelde me best onzeker en machteloos, ik ervaarde ook echt een piek in burn-out klachten. Toen viel bij het inpakken mijn oog op het boek ‘Onverwacht een superheldenkracht’, dat ik schreef, illustreerde en vormgaf. Het klinkt misschien stom, maar deze kleine herinnering van overleden Yvonne gaf me op dat moment echt wat kracht.
Wow, ik voelde me echt bizar kak in januari. Ik had enorm sombere gedachten, was enorm moe en mijn lichaam en hersenen leken me steeds in de steek te laten. Ik vergat waar mijn fiets stond, na even kort in de winkel geweest te zijn. Of ik moest huilend na 10 minuten stoppen met fietsen omdat het gewoon niet lukte. Ik illustreer en creëer graag om dingen te verwerken, maar juist als je je zo intens op voelt, zit dat er vaak niet in. Dat dit lukte, maakte me trots.
Hier zie je een stuk tekst dat ik bouwde van ‘geleende woorden’, het is hier nog niet helemaal af. Hierin kan je lezen hoe streng ik voor mezelf in mijn hoofd was en hoe ik verlangde naar wat liever naar mezelf te zijn.
Weer iets in mijn schetsboek! Ik mag bij mijn oma inwonen en dit betekende dat de kamers die ik eigen mocht maken, ook ‘op zijn Carmens’ eerst uitgetekend zouden worden. Ik bouwde samen met Tom nog een bartafel van een oude kast die van mijn moeder geweest is en met een klein budget haalde ik van alles van Marktplaats. Een verhuizing als je je ruk voelt is niet mis, maar ik ik ben zó dankbaar voor de vrienden en familie die hielpen, dat maakte het lichter.
Werken, daar had ik echt geen ruimte voor. Zo kreeg ik een aanvraag en had ik een heel toffe videocall voor een droomproject. Wat een eer en zo gaaf als ik dit zou doen. Toch moest ik eerlijk zijn, naar mezelf en naar de uitgeverij en partners: ik kan dat nu niet. Grote projecten met strakke deadline, veel mentale lading en uitdagingen… – Nope, niet nu. Dat begrepen ze volkomen. Klein traantje werd wel gelaten na het afwijzen van de opdracht.
Maar als zelfstandige die afhankelijk is van inkomen uit bedrijf, zonder arbeidsongeschiktheidsverzekering (subtiele reminder om die een te fixen, als je zzp-er bent 😉 ), was het toch zoeken hoe ik een beetje kon werken. Voor De Groene Boekhouder maak ik jaarlijks een wenskaart die ze sturen naar hun klanten. Na geruststellende, begripvolle en bemoedigende woorden van Joep (CEO De Groene Boekhouder), kon ik de kaarten wat later aanleveren dan in eerste instantie afgesproken. Ik werk werkelijk waar met zulke fijne mensen samen. In deze video zie je de Achter de schermen aflevering over deze wenskaarten in opdracht:
‘Leuk, lekker bezig Carrie!’ Uhu, maar toch ook deze eerlijke foto…
Ergens voelde het stom om een foto te maken op dat moment. Maar het schetst mijn dagdagelijkse. Ik begon de dag redelijk enthousiast, deed een gezellige maar comfortabele outfit aan en lippenstift om mezelf extra mooi te voelen. Maar uiteindelijk lag ik uren in bed, tussen de spullen die nog een plekje moesten krijgen. Ik voelde me zo verloren en ontaard en zo zo uitgeput. Lastig te omschrijven.
Februari
Een reiger, tijdens een heerlijke rustige wandeling. Ik was met een vriendinnetje een nachtje logeren in een Airbnb (wow, alweer eventjes eruit, bofkont).
Ik deelde al op Instagram dat ik een kleine traditie voor en met mezelf heb: aan het eind van het jaar spaar ik wat aankopen voor mijn bedrijf op en pak die leuk in met een kaart. In de kaart reflecteer ik op voorgaand jaar en kies ik kernwoorden voor het nieuwe jaar. Voor 2022 waren die woorden: gestaag, doelgericht, gegrond. Voor 2023 koos ik de woorden: fun, eenvoud, samen. In verband met de hectische kerst en het verhuizen, pakte ik het eindelijk uit in februari.
Een van de cadeaus was een nieuwe Rickert, een journal dat ik bijhoud voor mijn bedrijf. Hier zie je een pagina waarop ik dagelijks gewoonten bijhoud en wekelijks mijn mijlpalen, dingen/mensen die energie gaven, dingen/mensen waar ik dankbaar voor was en wie ik bijv. leerde kennen. En de les van de week, die is als het goed is langzaamaan bekend bij jullie!
‘Wow, supermens dat je dit altijd invult!’, nah, niet altijd, maar ik doe mijn best. Probeer ook altijd terug op te pakken als een week (of hele winter (: ) niet lukte. Het helpt me te focussen en mijn week bewust te beleven.
Ps: wil je nu ook zoiets als dit doen, begin dan met een kleiner stapje. Dit is best wat administratie, je kan beginnen met wekelijks opschrijven waar je dankbaar voor bent en wat een mijlpaal was.
Ik illustreerde een gedicht wat ik jaren geleden schreef over mijn Begonia stek van mijn overleden Javaans-Surinaamse oma. Op Instagram deelde ik hier een reel van. En nadat ik een mailtje kreeg met de enthousiaste vraag of ik hier een print van kon maken, maakte ik hier een print van.
Prints zijn nu ook te koop in mijn webshop, wat echt een lang gekoesterde droom is, om prints te verkopen van mijn autonome werk.
Langzaam aan lijkt er wat vooruitgang te zijn en ik ben ook weer begonnen met sporten. Dit is een lekker vegan wrappie dat ik maakte na een training.
Tadaa! Mijn nieuwe werkplekkie. Met dus ook de nieuwe stek illustratie ingelijst aan de muur. En lege lijst, voor dat wat ik nog maken zal.
Maart
Hallo lente, is that u?? 😀 Poh wat word ik blij van bloemen en planten. Ik ga regelmatig een rondje in de tuin doen om te zien wat er allemaal begint te bloeien.
Beetje mooi weer en je vrouw staat op skeelers. Ik was rete-enthousiast en skeelerde een eind. Helaas verbruikte ik daarmee alle energie van de dag en was er de rest van de dag niks van me over. Leermomentje. Ik kom deze periode vaak mijn grens tegen nadat ik erover gegaan ben, omdat ik soms nog niet kan geloven dat mijn grenzen ‘zo dichtbij’ liggen.
Ik begon ook een training, doorverwezen door mijn therapeut, ‘Ruimte in je hoofd’, waarbij je 8 weken bijeenkomsten had rondom grenzen bewaken, keuzes maken en andere technieken die ruimte geven in je hoofd. Deze weken was ik enorm veel aan het leren wat deze grenzen van mij dan nu zijn. Pittig maar leerzaam.
Men neme een oud tweedehandse blazer die ik al jaren steeds toch niet draag, heel. veel. CD’s, schaar en een lijmpistool (en naald, draad, oud stukje paillettenstof). En daar ging ik los voor carnaval. In de kwartaalreview van vorig jaar zag je mijn geknutsel om mezelf te transformeren in tegeltjeswijsheid, dit jaar zou ik een -soortvan- discobal worden.
Samen met vriendin Djenné hebben we in Kruikenstad een potje lopen te zitten shinen. En met de keuze om meeste dagen nuchter te zijn (ha, ja carnaval zonder alcohol is a whole other experience), minder lang feesten dan normaal en momentjes waarbij ik de drukte verliet was ik 4 dagen feesten! Heb heerlijk gedanst en genoten met vrienden. Vet chill dat dit lukte.
Over het maken van mijn eigen pakkie maakte ik deze post:
Ik heb vaker dan eens de droom van mensen voor ze uitgetekend. Zo illustreerde ik voor een klant en haar partner hun droomhuis en droomtuin, wat een jaar later werkelijkheid werd. Ook illustreerde ik in 2021 een Tiny House plan voor een koppel waarmee ze de pitch konden doen. En een van mijn meest uitgebreide illustraties was de visualisatie van de droom van Merel en Ruud van Moestuin Advies. Ze hadden plannen, maar er was alleen nog maar een Instagrampagina en ze gingen een community starten met podcast.
Leuk die dromen illustreren voor anderen, maar wat is eigenlijk mijn droom? Elke keer ‘durf’ ik de mijne niet te tekenen. Maar nu begon ik gewoon met schetsen, dan is het eruit! Eigenlijk heeft het veel weg van alle dromen die ik mocht tekenen die ik hierboven noemde.
Fijn tafereeltje op mijn bureau. Nee, er is geen vlinder aan het verdrinken in verfwater, deze illustreerde ik zelf in het kopje dat ik maakte bij Christina een paar jaar geleden.
Om toch aan het tekenen te zijn en mijn tekenhand weer losser te krijgen, zonder druk van deadlines of dat ik zelf ‘creatief moet zijn’, ben ik begonnen met het tekenen van groenten.
Afgelopen winter ging het me niet lukken om te laatste paar snelle illu bestellingen nog te maken. Ik merkte dat ik acuut moest stoppen met werken. Dat vond ik echt bizar moeilijk om te doen, om aan toe te geven. Mensen konden het begrijpen en ik sprak af dat ik weer terug kwam bij ze als ik er wel de ruimte voor voelde om het op te pakken. Zo werkte ik alsnog wat opdrachten uit.
(berichtje)
“Lieve Carmen… hij maakte het cadeau open…. en de tranen sprongen in zijn ogen. Hij was zó onder de indruk. Hij zei: ‘Ohhhh… ohhhh wat is dit fantastisch.. oohhhh’. Het was zo’n mooi moment!! En zo’n schot in de roos. En toen zei hij ‘Wauw… een echte Carmen original..’ Hij was er helemaal stil van.” – Annemarie, klant snelle illu
Internationale Vrouwendag. Ik werd uitgenodigd bij the Scene, een organisatie waarbij jonge Tilburgse vrouwen bij elkaar komen om te creëren, ontmoeten en leren. Ik kwam er langs om een workshop te geven. Ik nam de boeken mee waarvoor ik illustreerde, met zelfs wat originele illustraties. Zo zie je hier ‘Bibian Mentel’ die ik illustreerde voor Bedtijdverhalen voor Rebelse Meisjes – 100 bijzondere Nederlandse vrouwen.
Bij de workshop bespraken we hoe we allemaal onze sterktepunten hebben en op onze eigen manier speciaal zijn. De meiden gingen voor zichzelf een kaart maken om zichzelf te laten weten wat ze zo waarderen aan zichzelf. Ze schreven een stuk wat fijn zou zijn om te lezen op een dag dat je je wat minder goed voelt over jezelf, met veel liefde naar zichzelf toe. Vervolgens tekenden ze onder begeleiding van mij, een illustratie op de voorkant.
Bij mijn servies is nu naast een verfwater-kopje met vlinder, ook een kommetje met zelfgeschilderde plantjes toegevoegd. Na mijn ontbijtje op bed, maakte ik deze foto. Ik ben zo blij met de kom die ik maakte bij Christina van Crooked Garden. En jep, ik heb mijn muur behangen met pagina’s uit oude boeken van opa en oma.
Mijn plekkie in de keuken met jawel, een print van de illustratie van Moestuin Advies waar ik hierboven over schreef. Nu is ook de print van deze illustratie te koop in de webshop!
Ik was weer bij de huisarts, dit keer om een praktijkondersteuner om hulp te vragen bij deze burn-out klachten. Vond het lastig en was emotioneel, maar deze bloesem liet me verwonderen.
Salade met vega kipkrokant, spinazie-banaan sapje en verse kruidenthee. Goeie toelie. Sommige dagen is het moeilijker om goed voor mezelf te koken en te zorgen, maar het is zo nice als het lukt. En heel blij als ik een lunch voor mezelf heb als deze.
Ik hou van maken en creëren. Dat kan in de vorm van tekst, naaien, borduren, tekenen, schilderen, fotograferen, video editen… ga nog maar even door. En dus ook: bouwen! Mij maak je dus best enthousiast met een gereedschapskist en wat hout. Ik besloot met toestemming van oma, het tuinhuisje dat vol spullen stond leeg te maken. En het een beetje in te richten. Met o.a. twee werkbladen voor treeën met zaailingen en stekgoed (plantjes). Al kwam ik er dus een maand later achter dat het een beetje donker is in het huisje en ik lange slungels van plantjes kreeg.
‘Going on a stupid walk for my stupid mental health’, is een ding toch? Ik doe het in ieder geval en mijn mijn telefoon bleef ik maar vullen met het moois dat ik onderweg zag.
Met Juul ging ik een dagje flexwerken in de bibliotheek, waar ik werkte aan een geboortekaartje. Ik maakte jaren geleden voor hun eerste kindje een kaartje voor Saraï en Paul, dus nu ze me vroegen om er weer eentje te maken, deed ik dat met liefde.
In de vorige kaart die ik maakte illustreerde ik een voedselbos waarin bomen, struiken en bloemen bloeiden die ook bloeien in de maand waarin Zoë geboren zou worden. Nu wilden ze een illustratie bij hun nieuwe huis, dus dit maakte ik, maar wederom liet ik bloemen en planten terugkomen die in de maand bloeien waarin deze kleine geboren zou worden. Dat was maart. Herken je de violen, narcissen en mooie roze bloemen die ik zag tijden het wandelen? En kijk hoe cute de postzegel, met de duif die terugkomt in de illustraties aan de binnenkant van de kaart:
(mailtje)
“Wauw, TE GEK!!!! Echt fantastisch, zowel de illu als het complete kaartje als de postzegel. We zijn in total awe.
Wauw! Woohoo!! (…) Zooo ontzettend dank je wel!” – Saraï en Paul
Ik heb samen met Reinier van Eijk in 2019 gewerkt aan een boek ‘Collectie van Rampen’, een anti-stressjournal. Eigenlijk perfect aansluitend bij die training die ik volgde. Nog steeds ging ik wekelijks naar de training ‘Ruimte in je hoofd’, maar de laatste sessie kwam steeds dichterbij.
Dus met Reinier besprak ik of ik exemplaren cadeau mocht doen aan mijn groepsgenoten en trainer. Ik kreeg deze doos en dit lieve kaartje. Reinier is echt een baas.
En eigenlijk vond ik het zelf ook wel een goed momentje om in mijn eigen boek weer een ‘Ramp’ in te vullen. Ik las de opdracht – elke keer staat er een nieuwe opdracht die je kan doen – en lachte. Ik heb die dag veel mensen aan het lachen gemaakt met duimpje. En sterker nog, in de kroeg die avond, tekende ik met een pen een smiley op de duimen van de mensen met wie ik stond te dansen. We had fun! Wat een kleine smiley wel niet kan bereiken
🙂
Wil je ook het boek Collectie van Rampen, dan kan je het hier kopen. Maakt Reinier heel blij als je dat doet, en jezelf als het goed is ook!
Denk je dat je het boek echt zou kunnen gebruiken, maar ben je niet in de gelegenheid zelf een exemplaar te kopen? Stuur me dan een mailtje, ik hoef geen uitleg of verantwoording waarom, alleen een adres waar ik het boek naar mag sturen. En als je wil de naam voor wie ik het mag signeren. Cadeautje.
Blogposts die dit kwartaal verschenen
Geen. Wel fijn dat deze nu bestaat, toch?
Les van de week
Zelf schrijf ik elke week een les van de week op in mijn planner. Iets wat indruk op me maakte, waar ik van leerde of wat ik graag nog even vast houd. Ik deel één van de twaalf hier graag met je:
Op aanraden van vriendin Carmen luisterde ik naar het boek Het ongelukkige brein. Ik merk dat lezen best veel energie kost, waardoor het vaak niet lukt. Dus luisteren via Storytel is erg fijn (no spon). Dit boek was echt enorm leerzaam en het hielp me om met zachtere blik naar mezelf te kijken. Het maakte dat ik bepaalde aspecten van burn-out ook beter begreep.
Ook van die toffe illustraties zoals hierboven laten maken? Check dan hoe ik je kan helpen. Meer van mij zien? Volg me dan op Instagram, Tiktok, Youtube of Linkedin.
Tot volgend kwartaal!
Liefs, Carmen
*Er zijn verschillende dingen die ik meemaak die ik liever privé houd en deze staan dan ook niet in het overzicht. Dit is voornamelijk een overzicht van mijn werk en dat wat ik relevant vind.
In deze blogpost zitten Bol-affiliatie linkjes. Wanneer je iets aanschaft via die link bij Bol (al is het een heel ander product), ontvang ik een beetje van die prijs zonder dat het je meer kost. Thanks daarvoor dus! <3